بازیگر سریال «خانه به دوش» از مزه شیرین همکاری با رضا عطاران می‌گوید

آغاز حضور در تلویزیون

سال ۱۳۷۲ در پنجمین جشنواره نمایش‌های آیینی- سنتی در نمایش «بنگاه تئاترال» به نویسندگی علی نصیریان و کارگردانی شهره لرستانی برنده جایزه بهترین بازیگر مرد شدم. نمایشی که در آن با رضا عطاران هم‌بازی بودم. من نقش پهلوان کچل را داشتم و رضا عطاران نقش وروره‌جادو را. از همان‌جا با عطاران آشنا شدم و زمانی که ساخت «قطار ابدی» به او پیشنهاد شد، با من تماس گرفت و خواست که در خدمتش باشم.

شیرینی کار با رضا عطاران 

رضا عطاران، کارگردانی‌ است که علاوه بر شناختن ژانر کمدی، دست بازیگری را هم که به توانایی‌هایش آگاه است، باز می‌گذارد.

من با خیلی‌ها کار کرده‌ام و همه‌شان خوب بوده‌اند اما رضا عطاران برایم کسی است که طنز را کاملا می‌شناسد و هنگامی که با او کار می‌کنید، دست‌تان را باز می‌گذارد تا از خلاقیت‌هایتان بهره‌مند شود. مزه شیرین همکاری با او، هیچ‌گاه فراموش نمی‌شود.

مثلا مجید صالحی، علی صالحی، یوسف تیموری و… کسانی که رضا عطاران از توانایی‌های‌شان آگاه بود، در هر پلان و سکانس، فرجه‌ای برای بروز و ظهور خلاقیت‌های خود داشتند.

این اتفاق، برای یک بازیگر آثار طنز، فرصتی است تا تنها محدود به متن فیلمنامه نباشد و از آن‌چه در درونش می‌گذرد نیز بهره بگیرد.

صبری که بازیگران پیشکسوت ناچارند پیشه کنند

در مستند داستانی «مجید بربری» با محوریت زندگی شهید مجید قربانخانی، با خانم ثریا قاسمی هم‌بازی بودم و پسربچه‌ای در فیلم بازی می‌کرد که به‌واسطه شیطنت‌ها و سربه‌هوایی‌هایش ناچار بودیم ضبط هر سکانس را چندین بار تکرار کنیم و در پاسخ به این سوال که چرا نوجوانی را جلوی دوربین نیاوردید که آرام‌تر و سربه‌راه‌تر باشد تا دست‌کم به احترام حضور ثریا قاسمی، زمان کم‌تری تلف شود،  گفته شد که پدر ایشان بخشی از سرمایه کار را تامین کرده‌اند و در نتیجه ما هم ناچار به سکوت شدیم.

تلویزیون ته‌دیگ کاری که بودجه‌اش را داده باشد، درمی‌آورد!

تلویزیون ته‌دیگ کاری که خودش بودجه‌اش را داده باشد، درمی‌آورد. آن‌قدر بازپخش می‌کنند که رنگ‌وروی فیلم می‌پرد و منِ بازیگر که نگاه می‌کنم با خودم می‌گویم این پسرم است؟!

نگو خودم بوده‌ام و فکر می‌کنم این بازپخش‌ها آن‌قدر ادامه داشته باشد که بگویم این نوه‌ام است که در قاب تلویزیون می‌بینید.